GAU BELTZA-HALLOWEEN INGURUAN BURLATAN EGINDAKO JARDUNALDIA

AXULAR KULTUR ELKARTEA

Urriaren 14an, Axular kultur elkarteak Gau Beltza Halloween, eta guk, zer ospatzen dugu? izeneko jardunaldia antolatu zuen, kafe-solasaldi moduan. Arakadia antropologia elkarteak Euskaltzaleen Topagunearen (Taupa Mugimendua) “Gau Beltza” dokumentala aurkeztu zuen, Josu Ozaita Azpiroz eta Jaime Altuna Ramírez antropologoen “Itzalitako Kalabazen Berpiztea” lan etnografikoan oinarrituta. Ondoren, Arakadiako kideek dinamizatzaile gisa aritu ziren.

Ospakizun horren inguruan sortu ziren proposamenen/ideien/gogoeten artean honako hauek daude:

– Burlatan festa nola ospatzen ari den aztertu da, eta funtsezkotzat jo da egungo jaiak beste balio batzuk izatea. Egungo ospakizuna oso indibidualizatua eta kontsumoari lotua dago. Kontua ez da Gau Beltza eta Halloween aurrez aurre jartzea, baizik eta errespetua, berdinen arteko harremanak, partekatzea, sormena eta elkarrekin prestatzea eta ospatzea bezalako balioen araberako ospakizuna egitea.

– Funtsezkoa da gure herriaren kulturarekin eta historiarekin lotura izatea antzinako tradizio baten bidez, hala nola hildakoen edo arimen egunaren ospakizunaren bidez. Halloween iritsi baino lehen, gure herrietan jada izan zen festa hau.

– Castaweena ospatzen duten herri katalan batzuen kasua aipatu da, Kataluniako gaztainadia tradizionalaren esanahia Halloweenekin nahastuz,

– Javier Ciraukik kontutatu digu nola bere haurtzaroan Burlatan arimen/hildakoen eguna ospatzen zen, kalabazak eta kandelak zuhaitzetatik zintzilik, gaztainak eta intxaurrak, eta kaleetako kantuak. Hiletak janari eta edariekin nola egiten ziren ere azaldu digu.

– Gure kultura-ondarea haurrei transmititzeko beharra. Ezinbestekoa da hezkuntza-sistemak transmisio horretan parte hartzea.

– Funtsezkoa da komunitate loturak sendotzea, pertsonak ospakizun partekatu batean biltzen baitira.

– Garrantzitsua da ospakizuna naturarekin ere lotuta egotea, eta neguari ongi etorria ematea, jakitun baikara jada ez garela antzinako landa munduan bizi.

– Beldurraren sentsazioa giro seguru eta dibertigarri batean esperimentatzea.

– Burlatan dagoen cultura aniztasuna baloratzea eta ekarpen guztiak aintzat hartzea, festa guztiek partekatu dezaten.

– Atarrabiakoek kontatu digute nola berreskuratu den Gau Beltzaren jaia, adibide ona izanik, baina kontuan hartuta Burlatako egoera soziokulturala desberdina dela. Atarrabian funtsezkoa izan da kolektiboak eta hainbat pertsona inplikatzea talde eragile baten barruan. Eta oso garrantzitsua izan da eskoletan egindako lana.

– Funtsezkoa da Gau Beltza/Halloween bat ezartzeko, Burlatako gizarte-kolektiboen inplikazioa kolaboratzaileagoa, errespetuzkoagoa, sortzaileagoa, dibertigarriagoa eta irudimentsuagoa izan dadin. Kultura eraikitzen duten taldeak aipatu dira: apymak, ikastetxeak, musika eskolak, abesbatzak, liburutegia, Larratz dantza taldea, gaztelekua, gaztetxeak, peñak, elkarte gastronomiko eta kulturalak, tabernak, merkatarien elkartea, musika taldeak, udal banda, gaiteroak, burlatako txistulariak, jubilatuak, emakume taldeak, ostalaritza eskola, beste talde batzuk, eta noski boluntarioak. Ideia asko aztertu dira (abesti bat prestatzea, dantza, errezetak, mozorro-tailerrak, azoka txikia, jokoak, saltokietako apaingarriak…). Kolektiboak behar dira, bultza ditzaten.

– Ospakizunen batekin hasteko esan da, abestiren batekin (adibidez, duela urte batzuk Burlatan abesten zena, berreskuratu nahian), eta gero hasieran parte hartzen ez duten taldeak batzeko.

– Burlatako Udalak ospakizun horren sustapenean duen inplikazioaz ere hitz egiten da.

Axular Kultur Elkartea

Gau Beltza Burlatan

Axular kultur elkarteak, Burlatako kultur jardueren barruan, Gau Beltzari buruzko jardunaldi bat antolatu du urriaren 14an, 19:30ean, kultur elkarte berean. Horretarako Arakadiaren laguntza eskatu du eta horixe egingo dugu. Formatuaren oinarria 2022ko urriaren 18ko Plazara kafetegiko solasaldia izango da. Josu Oteiza eta Jaime Altuna antropologoek egindako “Gau Beltza” dokumentala erakutsiko dugu. Ideien eztabaidan ekimenak sortzea nahi dugu, ospakizun hori Burlatan egin dadin, aurretik gonbidatuak izan diren hainbat kolektiboren parte-hartzearekin.

Helburuak dira komunitate loturak sendotzea, ospakizun partekatuan elkartuta gure herrietako kulturarekin eta historiarekin konektatzea, naturarekin eta negura igarotzearekin bat egitea, eta ospakizunak sortzaileak izatea. Garrantzitsua iruditzen zaigu, halaber, heriotzarekin ohitzea ingurune seguru eta dibertigarri batean .

Mugaz gaindiko jai erritualak Mendebaldeko Pirinioetan

José Antonio Perales Díaz antropologoak José Miguel de Barandiaran Fundazioak argitaratutako “Rituales fiestas fronterizos en el Pirineo Occidental” liburuaz hitz egin digu.

Lan honetan, egileak honako jai-ekitaldi hauek aukeratu ditu:

  • Luzaideko bolanteen sarrera Arnegin
  • Urepeleko marka
  • Erromeria Ainhoako Ama Birjinara
  • Mendekoste astelehena Dantxarinean
  • Hiru Behien Zerga
  • Lizuniagako Batzarra
  • Aezkoa-Garazi larreen hitzarmena sinatzea (Cize)
  • Mugen eguna Mendebaldeko Pirinioetako udalerri eta ibarretan
  • Kontrabandisten eguna Saran
  • Usategien Tradizioaren Festa Lizaietan (Etxalar-Sara)

Hona hemen Eguzki Irratiko Pasealeku saioan emandako elkarrizketa:

Arakil Ibarreko historiari eta ondareari buruzko ikerketa

Agustín Cuevas antropologoari egindako elkarrizketa, Ibarrean dauden edo historikoki egon diren ondare elementuak (larrainak, karobiak, garbitokiak, erizerak, labeak, dehesak, kortak, meategiak, harrobiak, elur putzuak, errotak, burdinolak, sutegiak, tejeriak, dolareak, batanak, ferratzeko zaldikoak, zubiak, galtzadak, etab.) katalogatzen dituen ikerketa-lanari buruz.

Ondoko audioan entzun daiteke Eguzki Irratiko Pasealeku irratsaioan  emandako elkarrizketa

Antropologiaren Munduko Eguna

Arakadiak Antropologiaren Munduko Eguna ospatuko du iraganaren eta orainaren aztarnei begira.

Otsailaren 20an, Antropologiaren Munduko Eguna dela eta, Arakadiak kultura aniztasuna aztertzeko eta zabaltzeko konpromisoa berretsi du, gizarteek denboran uzten dituzten aztarnei buruzko elkarrizketa eta hausnarketa sustatuz.

Ospakizun honen baitan, Arakadiak antropologia komunitatera hurbiltzen duten hainbat ekintza bultzatu ditu. Horien artean, “Aztarnak/Huellas” proiektuaren aurkezpena. Iruñeko Erresumako Museo Etnografikoaren ikerketa lana da, eta elkarrizketa etnografikoen bidez bizimoduei buruzko testigantzak berreskuratu eta testuinguruan jartzea du helburu. Proiektu horrekin elkarlanean jarraitzea aurreikusita dago, herrientzat eta gure inguruko diziplina antropologikoa sendotzeko duen garrantziagatik.

Era berean, PLAZARA!n egiten diren kafe-solasaldiak, topaketa- eta elkarrizketa-guneak, baliagarriak izan dira elkarrizketa aberasgarriak sortzeko afrikar jatorrizko nafarren inguruan eta Emakumea Babesteko Patronatuaren inguruan.

Beste mugarri garrantzitsu bat 2024an Arakadia Saria sortzea izan da, antropologiaren printzipioak ikerketan, dibulgazioan eta gizarte-ekintzan modu nabarmenean aplikatzen dituzten pertsonei eta kolektiboei egindako aintzatespena. Ortzadar Euskal Dantzari eta Kantari Elkarteak jaso zuen lehen edizioan.

Bestalde, antropologiaren profesionalizazioa Arakadian presente dagoen gaia da. Gaur egungo munduaren ezaugarri nagusiak kultura-aniztasuna, migrazio prozesuak, ezagutzaren gizartea, gutxiengoen taldeak eta gizarte-bazterkeria dira. Testuinguru horretan, antropologoek, aniztasunari eta gizarte-konplexutasunari buruz duten ezagutzarekin eta azterketa sakonarekin, besteak beste, irakaskuntzan eta ikerketan, kultura-sustapenean eta -kudeaketan edo kulturarteko bitartekaritzan lan egin dezakete. Hala ere, antropologia diziplina ezezaguna da gizartearen zati handi batean, baita erakundeetan ere, eta horrek zaildu egiten du lanbidean jardutea. Gaur egun, Arakadia ASAEErekin elkarlanean ari da gure lanbidea diagnostikatzeko kartografia bat egiten.

Antropologiak nor garen, nondik gatozen eta gure praktikek bizi garen mundua nola eraikitzen duten ulertzen laguntzen digu. Egun honetan, inguratzen gaituen aniztasuna jakin-minez eta errespetuz begiratzera gonbidatu nahi dugu gizartea.

Jarduera bakoitzaren bidez, Arakadiak memoriarekin, identitatearekin eta ezagutza partekatuarekin duen konpromisoa indartzen du, antropologia gizarte bidezkoagoak eta ulergarriagoak eraikitzeko funtsezko tresna gisa ospatuz.

Antropologiaren Munduko Eguna 2015ean ezarri zuen Ameriketako Estatu Batuetako Antropologia Elkarteak (AAA), eta otsaileko hirugarren ostegunean ospatzen da, beste kolektibo profesional batzuek beste herrialde batzuetan hartutako ekimena. Elkarte hori ez zen kasualitatez sortu XX. mendearen hasieran, antropologo batzuek arrazakeriaren edo giza talde jakin baten nagusitasun publizitatatuaren eta sustatuaren oinarri zientifikorik eza erakutsi eta zabaldu nahi zutelako. Tamalez, gai horrek indarra galtzen du munduan.

AZTARNAK / HUELLAS proiektuaren aurkezpena

Urtarrilaren 17an 19:00etan PLAZARAn

Iruñeko Erresumako Museo Etnografikoak (MERP), 2022an, bizimoduaren bilakaerari buruz hitz egiten diguten kontakizunak biltzea, testuinguruan jartzea eta ordenatzea proposatu zuen, ikerketa metodo gisa elkarrizketa etnografiko irekia erabiliz.

Bizi istorio horiek bizi behar dugun orainaldian iraganaren aztarnak ulertzen eta transmititzen laguntzen digute, eta lekukotasun biziak dira, gure bilduma osatzen duten objektuen ahotsa.
Ikerketa proiektu honen bidez, landa-mundutik hiri-mundurako exodoaren protagonistek bizi izan duten trantsizioan jarri nahi dugu arreta, hau da, bizimodu tradizionaletik industrialerako aldaketetan; azken 80 urteetan gure ingurunean gertatu diren aldaketak eta jarraitutasunak azalduko dituzten erantzunak bilatzen ditugu.

Gure elkarrizketak AZTARNAK/HUELLAS proiektuaren esparruan zentratu ditugun eremu nagusiak haurtzaroko bizipenak eta bizimoduen aldaketak dira, eta datuak alderatzeko hainbat jarduera sektore nabarmentzen dira:

  • LEHEN SEKTOREA (NEKAZARITZA, ARTZAINTZA ETA ABELTZAINTZA)
  • BIGARREN SEKTOREA (AROTZERIA ETA BURDINERIA)
  • LANBIDE FEMINIZATUAK (ETXEKO ZERBITZUA, ZAINKETAK ETA ERIZAINTZA)
  • KOMUNIKAZIO-ARDATZAK (TRENBIDE-SEKTOREA)
  • BESTE ERAGILE BATZUK (KLEROA, KAZETARITZA, IRAKASKUNTZA, POLITIKA ETA TOKIKO ADMINISTRAZIOA)

Proiektuaren helburu nagusiak MERPen gizarte- eta hezkuntza funtzioa indartu nahi du, ikerketaren emaitzak erakusketa iraunkorraren gidoira, aldi baterako erakusketetara, MUSEO IBILTARIA hezkuntza proiektura eta, oro har, museoak egiten dituen hedapen ekintza guztietan integratuz.

Proiektuak hiru urtetan egindako 50 elkarrizketetatik lortutako emaitzak aurkeztuko ditu, 2025eko urtarrilaren 17an, 19:00etan, PLAZARA! zentroan, Iruñeko Kale Nagusiko 31 zenbakian.

Taldea osatu duten hiru pertsonek aurkezpena egingo dute: Elur ulibarrena Herce (MERPeko arduraduna eta proiektuaren koordinatzailea), Alex Garcia Martin (antropologoa) eta Aitor Ortiz de Felipe (ikus-entzunezkoen teknikaria).

Interesa duen edonor gonbidatuta dago. Sarrera librea da eta bertaratuko zaretela baieztatzea eskertzen dizuegu ondoko telefonoaren bidez: 636845984.

Emakumeak Babesteko Patronatuari buruzko eztabaida

Urriaren 30ean Plazara! zentroan Emakumearen Babeserako Patronatuari eskainitako kafe-solasaldia egin genuen.

Gemma Piérola ikertzaileak Patronatuaren funtzionamenduaren eta sortu zireneko testuinguruen ibilbide txiki bat egin zigun. Patronatua, edo Iruñean “mojak” esaten zen bezala, diktadura frankistak kontrol patriarkal zorrotza egiteko erabili zuen mekanismo bat izan zen, emakume onaren ereduari aurre egitera ausartzen ziren neska haien gainean. Izan ere, emakume horiek emakume saiatuen, emazte otzanen eta ama ukatuen paperean mugatzen zituen. Arau moral zorrotzak zalantzan jartzen zituen edozein jokabide urratzaile zigortu zuen erakunde bat. Oso istorio gogor eta tristeak gertatu ziren, salaketaz, gizarte-seinalamenduaz, nekeez eta gero ahazteaz beteak. Ez zaie errekonozimendu instituzional eta sozialik egin eliza katolikoaren moralari desafio egiten zioten emakume horiei guztiei. Diskurtso zientifikoa ere erabili zuten (biologizista, psikologikoa, neurologikoa) emakumeak gizonarekiko mendekotasuna lortzeko.

Ondoren, eztabaida etorri zen, eta horixe da kafe-solasaldien ezaugarria. Patronatuaren berri ez zuten pertsonengan interes berezia egon zen, eta horregatik informazio gehiago eskatu zuten. Testuinguru historikoei buruz hitz egin zen, desberdintasunei buruz, kontrol soziala egiteko moduari buruz, kontrol hori egiteko arrazoiei buruz, gertatutakoa ikusarazteko oztopoei buruz, gizartea eta feminismoa kontrolatzeko moduari buruz. Gai antropologikoz betetako eztabaida oso aberatsa izan zen, eta zentroa ixteko ordua iritsi zitzaigulako baino ez genuen amaitu.

Emakume zoroak, galduak. Emakumea Babesteko Patronatua.

Urriaren 30ean EMAKUMEA BABESTEKO PATRONATUEI buruzko kafe solasaldiaren arratsaldea da.

Gemma Piérola irakasleak erakunde horiek Nafarroan duten funtzionamenduari buruzko bere ikerketak erakutsiko dizkigu eta, ondoren, ahaztutako historia horiei buruzko eztabaida parte-hartzailea egingo dugu. Bizitzaren istorioak, minarenak, delikatuak, eta oso hunkigarriak. Kasu gehienetan ikusezin bihurtutako istorioak. Zorretan gaude zentro erlijioso horietatik igaro behar izan zuten emakume biktima horiekin guztiekin.

1941eko azaroaren 6an, Emakumea Babesteko Patronatua sortu zen, eta erakundea 1985era arte egon zen jardunean. Justizia Ministerioaren menpe egon zen organikoki, eta probintzia guztietan izan zituen ordezkaritzak. Bere helburu nagusia “eroritako emakumea askatzea eta erortzear zegoenari laguntzea” izan zen. Erregimen frankistaren balioekin bat zetorren jokabide-araudia zabaltzeaz eta ezartzeaz arduratu ziren. Zaintza sistema bat egin zuten, eta giltzapetzea eta zigorra terapia gisa erabili zituzten. Aldizka, moral publikoa ebaluatzen zuten estatistikak eta txostenak idatzi zituen. Portaera morala eraikitzeko tresna eraginkorra bihurtu zen. Kongregazio erlijiosoak patronatuko zentroen buru izan ziren, eta milaka haur, nerabe eta emakume heldu sartu zituzten bertan.

Hainbat erakunde publiko martxan jarri ziren Arriskugarritasun eta Errehabilitazio Sozialeko Epaitegiari emakumea “arrisku soziala” zela ebazten zuen epai irmo bat emateko beharrezko informazio guztia emateko. Prozedura nahiko erraza zen, eta kasu guztietan espedienteak banakakoak ziren. Gizarte arriskugarritasunaren deklarazioa eta neurri egokiak aplikatzea ofizioz susta zitezkeen, fiskaltzak eskatuta, polizia judizialaren edo partikularren salaketaren bidez. “Emakume idealaren, otzanaren, ukatuaren eta zintzoaren” eredu frankistari jarraitzen ez zioten jokabide guztiak kaltegarritzat eta kutsagarritzat jotzen ziren gizarte osoarentzat, eta, beraz, gizarte-ondasunaren mesedetan justifikatu zen haien espetxeratzea.

Une oro Eliza Katolikoaren laguntza izan zuen, babes morala eta legitimitate ideologikoa emanez. Erlijio-ordena ezberdinek, Oblatek eta Adoratrizeek aktiboki, erreformatorio, ikastetxe, etxe edo babesleku ugari eskaini zituzten emakumeen barneratze-espetxeratzeetarako.

Antropologian bizitza horiei buruz argi eta memoria pixka bat ematea planteatzen dugu. Familia kontrol sozialerako tresna gisa ere aipatu nahi dugu. Emakumeak, ama eta emazte otzanaz gain, diktaduraren ordena sozial eta ideologikoa islatu behar zuen. Hori guztia diskurtso zientifiko batean oinarrituta (faktore biologikoak, psikologikoak eta neurologikoak), Estatuari moraltasunaren kontrolean esku hartzeko aukera ematen ziotenak.

Patronatuaren zentroetan zeuden emakumeen eta kontrol, errepresio eta zigor makineria hori osatu zuten pertsona eta erakundeen ahanztura eta ikusezintasuna gainditzeak biktimen erreparazioaren alde borrokatzera eraman gaitzake. Istorio horiek ikusaraztera eta kontrol sozialerako modu honi eta beste batzuei buruz gehiago ikertzera animatzen dugu. Baita gaur egun GKE batzuek laguntza humanitarioaren izenean egiten duten lanari buruz ere.

Hona hemen hainbat esteka eta liburu kontsultatzeko, gure historiaren zati hau aurkitzen lagunduko diguten leihoak irekitzeko:

FILMMAKING FOR SOCIAL CHANGE ZINEMALDIA

2024ko urriaren 22tik 26ra
CIVICAN, Pio XII.aren etorbidea
Iruñea

Aurten, aurreko edizioan bezala, Arakadiak Filmmaking for Social Change (Aldaketa Sozialerako Zinema) jaialdian parte hartuko du, euskarari eta gure hizkuntzak gizartean sortzen dituen amodio / gorroto sentimenduei buruzko jardunaldi aberatsa antolatuz. Zinemak, arteak eta literaturak gai honetan sakontzeko eta hausnartzeko aukera emango digute.

Jaialdiaren programazioari buruzko informazio gehiago nahi izanez gero, beti bezala
ikuspegi antropologikotik bereziki interesgarria dena, gonbidatzen zaituztegu zinemaldiaren
webgunea ikustera: https://filmmakingforsocialchange.org/eus/programa-24 /

Urriak 23, asteazkena:

17:30 Collage tailerra
Irakaslea: Raúl Oloriz Espinal artista nafarra, Nafarroako Iruña Tacto Sutil Kollage Taldea.
3. aretoa

18:00 Topaketa Liburutegian
Leticia Salcedo eta Regina Salcedorekin “Pequeño diccionario sentimental. 57 palabras para empezar a amar el euskera” izeneko liburuaren egileekin. Ibilbide gidatua eskainiko dute liburuaren ilustrazoekin osatutako erakusketaren barna. 4 ale zozketatuko dira bertaratutakoen artean.

19:00 BIZKARSORO proiekzioa
Josu Martínezek zuzendutako fikziozko film luzea.
2023. urtea. 82 minutu

Sinopsia: Bizkarzoro fikziozko herri batean, 1914 eta 1982 arteko bost istorio irudikatzen dira. Ahozko eta idatzizko testigantzetan jasotako benetako istorioak dira. Iraganean populazioa ia aldatu ez duen herri euskalduna da. Lehen Mundu Gerran Frantzian borrokatu beharko du eta gero nazien inbasioa jasan. Laburbilduz, bere nortasunari eta hizkuntzari, euskarari, uko egin beharko dio. Bere heriotza aurreikusita dago, arriskuan dago, eta nahita erasotua izango da aurreikuspen guztien aurka. Hiltzen bada ere, badaki frogak utziz autopsia egin daitekeela.

Eguneko gaiari buruzko eztabaida publikoarekin.

Doako sarrera lekua bete arte, baina beharrezkoa da izena ematea aldez aurretik posta elektronikoz: informacioncivican@fundacioncajanavarra.es
Nafarroako Kutxa Fundazioaren bidez (948 222 444) edo Civicaneko leihatilan
Pertsona bakoitzak gehienez 2 erreserba egin ditzake.

Arrotxapeko historia, istorioak, lanbideak eta toponimoak

Joan den ekainaren 21ean, Bernardo Apestegia lagun onaren eskutik Arrotxapea auzora bisita txiki bat egiteko aukera izan genuen.

Ibilbidea Santa Engrazia zubitik abiatu zen, eta bertan azaldu zizkigun antzinako lanbideak, inguruan izan ziren industriak eta gaur egun mantentzen diren eta auzoko kale askori izena ematen dieten toponimoak.

Ontziraleku zaharra eta arrantzaleen auzoa bisitatzen jarraitu genuen, frantsesekiko gerren eta auzoaren ia desagertze osoaren inguruko pasadizo bitxiak kontatu zituen bitartean.

Bisita Arrotxapeko zubian amaitu zen. Apestegiak oso azalpen interesgarriak eman zituen garbitegien lanbideari eta Arriasko plaza ospetsuari buruz, baita XX. mendera arte jarduera izan zuten enpresei buruz ere.