Joan den otsailaren 23an, gurekin izan genituen Isa Egiguren kazetaria eta Fatima Djarra Sani kulturarteko bitartekaria eta emakumeen mutilazio genitalen aurkako borrokan erreferentea dena.
Ginea Bissaura egindako bidaiaz hitz egin ziguten. Bi milioi biztanle ditu herrialde horrek, eta munduko pobretuenetako bat da. Ezegonkortasun politiko handia du, eta bertan hezkuntza sistema ia pribatua da.
Isa eta Fatima Gabura joan ziren, herrialdearen ekialdera, eta han aurkeztu zuten EMGren egoerari eta Dunia Musso elkarteak eskualde horretan egindako ezkontza behartuei buruzko diagnostikoa. 800 pertsona baino gehiagori atez ate egindako ikerketa honen datuen arabera, 15 eta 49 urte bitarteko bi emakumetik batek adierazi du EMG motaren bat jasan duela. Praktika hori 4 eta 5 urte bitartean egiten da, baina 2 urtera aurreratzen ari da, oharkabean errazago pasatzeko. Ildo horretan, mutilazio-kasuak zenbat eta eskolatze-maila txikiagoa izan, orduan eta handiagoak dira. Eta herrialde honetako eremu pobreenetan, % 90 analfabetoak dira, eta nesken % 20k bakarrik amaitzen du bigarren hezkuntza.
Sentsibilizazio-saioak egin zituzten, eta herritarren agintariek ablazioa erauztearen alde agertu ziren. Praktika hori legez zigortuta dago 2011tik, baina gaur egun ere egiten da.
Dunia Musso taldeak genero-ikuspegiari buruzko prestakuntza ematen du Bissaun, eta hitzaldiak ematen ditu erizaintzako ikasleekin sexu- eta ugalketa-eskubideei buruz, harremanetan baiezkoa ematearen garrantziari buruz, antisorgailuen erabilerari buruz edo transmisio-gaixotasunak hartzeko arriskuari buruz.
Erakunde horren proiekturik garrantzitsuenetako bat da baliabide urriko familiak dituzten auzo behartsuetatik datozen 20 neskato eskolatzea. Neska horiek 4 urtetik 16ra bitartekoak dira, eta beren gurasoei mutilatuta ez egotea eskatzen zaie. Ikasi egiten dute, laguntza akademikoa eta gizarte- eta hezkuntza-jarraipena jasotzen dute, baina, batez ere, espazio seguru bat eskaintzen zaie, oinarrizko premiak asetzeko, eguneroko janaria bermatuta baitute. Heldu bihurtzen direnean, aldaketa-eragile bihurtzen dira. Etxez etxe, emakumeen genitalen mutilazioak emakumeen aurka dakarren indarkeria bortitza eta haien osasunean dituen ondorio larriak kontatzeaz arduratzen dira.
Emakumeen genitalen mutilazioa Afrikako eta Ekialde Ertaineko 29 herrialdetan egiten da batez ere, baina arazo unibertsala da eta Asiako eta Latinoamerikako zenbait herrialdetan egiten da. Gainera, Mendebaldeko Europan, Ipar Amerikan, Australian eta Zeelanda Berrian bizi diren populazio emigranteetan ere irauten du.
Hezkuntza eta sentsibilizazioa funtsezkoak dira praktika horren aurka borrokatzeko; izan ere, igarotze-erritu gisa, oso errotuta dago egiten den komunitateetan. Beste erritu alternatiboren bat sartzeko aukera ere aurreikusten da, kultur transmisioa eta gizartearen onarpena bermatuz, genitalen mutilazioa egin beharrik gabe. Erlazionatutako artikulua