Gure jarduerak

Urriaren 18ko kafe-solasaldia ez zen oso ohikoa izan. Hasierako aurkezpen labur baten ondoren, Gau Beltza dokumentala ikusi genuen. Topagunearen ekimen horrek Josu Ozaita eta Jaime Altuna antropologoen Itzalitako kalabazen berpiztea liburuan jasotako lana hartzen du oinarri.

Ondoren, ohikoa den bezala, parte-hartzaileak (oraingoan hogei inguru) bi taldetan banatu ziren bideoak iradokitako gaien inguruko hausnarketak harilkatzeko: gurean arrotzak balira bezala hautematen ditugun ohituren joan-etorriko bidaiak (berez, gertutik begiratuta, gure iraganarekin lotu gaitzaketenak); berreskuratzea, birsortzea eta asmakuntza bezalako kategorien arteko tentsioa fenomeno kulturalez ari garenean; antropologiaren zeregin konplexua, aldi berean erritualen arakatzaile eta horien sortzaile edo sustatzaile izan baitaiteke zenbaitetan, etab.

Aukera izan genuen, nola ez, urriaren amaieratik azaroaren hasierara bitartean gure bazterretan izaten genituen tradizioak gogora ekartzeko. Izan ere, saio honen jatorrian egiaztapen bat dago: norabide aldaketa berri bat gertatzen ari da aipatu garaiaren harira gure lurraldean gertatzen ari diren eraldaketa bizkorren testuinguruan.

Izan ere, hamarkada askotan erlijioaren eta liturgiaren pisua ikaragarria zen eszenatoki batetik abiatuta, pixkanaka, XX. mendeko 80ko hamarkadatik aurrera, bi hilabeteen arteko muga beste modu batez bizitzeko aukera zabaltzen joan zen, batez ere jai giroari eta dibertimenduari garrantzia emanez. Horrela, Halloween kultura transnazional baten eskutik, zeinaren sustraiak eta esentzia fenomeno estatubatuartzat hartzen ditugun, urteak aurrera joan ziren, kontuan hartu gabe horren guztiaren jatorri europarra (irlandarra eta eskoziarra, zehazki).

Gure lur osoa erabat busti beharrean, euri horrek erresistentzia aurkitu zuen eta, azkenean, nolabaiteko alternatiba espiritua duen erreakzioa sortu zen. Hasieran, tokiko ekimen isolatu gisa; ondoren, gero eta modu orokorragoan. Ikusi genuenez, Arimen Gauaren edo Gau Beltzaren bidez, jai giroa alde batera utzi gabe, Halloweenekin lotuta ez dauden balioetan (zentzu komunitarioa, horizontaltasuna, aniztasuna, euskararen sustapena, genero-ikuspegia, etab.) oinarritutako topaketa eta gozamen kolektiborako guneak sortu nahi dira. Taldeetan, jai berri horien zentzu nagusiaz eta besteekin duten antzekotasunaz hitz egin zen. Aipatu zen, adibidez, batzuetan ez dela erraza balio horiek identifikatzea, eta, aldi berean, Gau Beltzaren hasierako bultzadan balioei emandako garrantzia funtsezko alderdia dela.

Askoz gehiago izan ziren partekatutako hausnarketak: esate baterako, ospakizun horiek guztiek heriotzarekin eta hildakoekin duten harreman paradoxikoa; existentziaren eta, beraz, kulturen iraunkortasunik eza; antropologiari dagozkion tresnen funtzioa aldaketa soziokulturalak aztertzeko orduan, etab. Azken finean, aho zapore ona geratu zitzaigun, baina ezin uka horrela izan zedin asko lagundu zuela data horiei lotutako gozoki eta elikagai batzuk dastatzeak…

APOAK, ERRATZAK, MINIGONAK ETA BURKAK. KAFE-SOLASALDIAREN ONDORIOAK

Pasa den azaroaren 22an kafe solasaldian honetaz hitzegin genuen: Nola sortu zen sorginaren irudia, eta nola erlazionatu zen makurkeriarekin sozial jendarte partikular baten inguruan. Kafe solasaldian sortutako mintza taldeen artean galdera hauei erantzuten saiatu ginen:

Sorgina den emakumea, sorgina izateari uzten al dio?

Nola estigmatizatzen dugu egungo emakumea? Nola estigmatizatzen da Mendebaldeko emakumea?

Gaur egun,nola saiatzen dira emakumea kontrolpean edukitzen?

Ondorioak

-Sorginaren konnotazio positiboak eta negatiboak dituen irudia dago jendartean. Konnotazio positiboak naturarekin lotuta daude, eta negatiboak, aldiz, gaiztakeri intrintsekoarekin eta sexu-joerarekin (gaiztoak eta ematxarrak).

– Gure ustez, sorginaren eraikuntza, Erdi Aroko gizarteetako zenbait pertsonengan (batez ere emakumeengan) zenbait ezaugarri eta ezberdintasunak azpimarratzen eta moralizatzen saiatu zen. Eraikuntza hau imajinatua da, sorginaren ideia beste batzuk eraiki baitzuten eta ez beraiek. Sorginak ez du bere burua gaizkiletzat hartzen, besteenganako desio txarrik ez du izaten, eta deabruarekin ez da besarkatzen, berea etzen erlijio baten irudia jasanez. Irudimen hori asmo batean oinarritzen da, hau da, kontrol soziala gauzatzea. Sorginak, herri osoaren kulpak bere gain botatzeko balio du, arauez gaizki dagoena modu sinbolikoan proiektatuz, eta “sorginen” eguneroko ezaugarri eta portaerekin lotzen du.

– Sorginen irudia gizarte-sektore baten gainean proiektatzen da. Sektore hori, nolabait, ahulagoa da, ezaugarri horiek direla eta, gainerako talde nagusitik aldentzera eramaten du. Nolabait, gaur egun esan daiteke estigmatizazio-prozesua, irudi eraiki bat dela, bestetasunetik proiektatzen dena, nortasun faltsu bat sortuz, ustez, aurreiritzitik, zaurgarritasunerako joera duen talde-gutxiengo bat deskribatuz. Gaur egun, adibidez, migratutako pertsonei buruz, LGTBI kolektiboari dagokionez, Estatuko hezkuntza-sisteman, hainbat parametro aplikatzen dira, “normalaren” barruan zein haur sartzen den eta nork behar duen laguntza espezializatua kategorizatzeko.

-Beraz, estigmatizazioa alteritatetik sortzen da, kolektibo minoritario batengan ematen da; kolektibo hori gainerakoetatik bereizten da, sinbolikoki eta arauen aldetik zenbait ezaugarri edo jarrera desegokiekin lotuz, eta, beraz, gizarteko gaiztakeria talde horren errua da. Gutxiengoen taldeak dira, askotarikoak eta modu batera edo bestera arriskuan edo egiturenpean jarriz, instituzionalki babestu gabeak eta erraz salatu daitezkenak.

-Azkenik, azpimarratu behar da talde handiengandik besteenganako estigmatizazioa ere badela. Estigmatizazio mota hori beste estigmatizazio motaren motor beretik sortzen da, desberdintasunaren mehatxupean sentitzen garenean. Gaur egungo islamofobia sentimendu horretatik sortuko litzateke, eta mugimendu politiko sotil baten bidez bideratu; mugimendu horrek mendebaldeko masa, mundu musulmanari buruz, nolabait, modu peioratiboan pentsatzera eramanez.

-Sorginkeriagatik akusatu zituzten emakumeek sendatzeko gaitasuna zutela eta erditzen laguntzen zutela esaten da. Ugalketaren eta heriotzaren alderdiak Erdi Aroko erakunde erlijioso eta politikoetatik kontrolatu beharrak, promiskuitatea, zuzenean gaizkiarekin fornikatzea eta sendatzeko gaitasuna zuten landare horiek sendatzeko bideratu beharrean hegan egiteko erabiltzea leporatzen zitzaien. Gaur egun, ugalketa lan-munduak baldintzatzen du, eta erditzea osasunaren bidez instituzionalizatuta dago. Zaila da etxean erditzeko eskubidea bermatzea.

-Neurri batean, Erdi Aroan, sorgina magiarekin eta gaitza egiteko ideiarekin lotzen zen. XX. mendean, Lévy-Strauss-ek ukatu egin zuen magiaren sendatzeko gaitasuna, bere funtzioa, gaixoa emozionalki uzkurtzea dela esanez, eta ez dagoela sendatzeko gaitasunaren froga zientifikokirik.

Beraz, bi garaietako, Erdi Aroko eta Aro Garaikideko ezagutza-sistemaren arabera, sorginen eta txamanen magia ez da eraginkorra. Sorgin-magiaren eraginkortasunik eza ustezko gaizkia egiteko balioatik zetorren, eta, hala, sorginen beldurra eta arbuioa nahasten zituen. Txamanismoari dagokionez, jatorrizko herriak lurralde indigenetako garapen-talde interbentzionisten mendebaldeko osasuna babestera bideratzen ditu. Farmakorik hartzen ez baduzu, hil egingo zara.

-Gaur egun, Covid-19a dela eta “negazionistak” deiturikoak estigmatizatu egin dira. Gaixotasunaren alderdiren bat zalantzan jarri duten guztiak “ukatzaile” gisa zaku berdinean sartuz. Zeharka, akusatuz, txertoa jartzeari uko egin diotenak edo isolamendua errespetatu ez dutenak, jendartean gaixotasuna zabaltzeaz.

Sorginak nortzuk izan ziren jakiteko aukera ematen diguten dokumentu-iturriak mugatuak dira, historikoki erakunde politiko eta/edo erlijioso batzuetako boterearen ordezkariek idatzi izan baitituzte.

Mendebaldeko sorginkeriari buruzko azken ikerketek, batez ere gizarte zientzietatik edo zientzia historikoetatik sortutakoek, sorgina kontrol eta botere sozialaren eraikuntza adierazgarria nola izan zen argitzen saiatzen laguntzen digute. Zentzu horretan, landa eremuko emakumeak estatusa zuen, bere gorputzetan bizia sortzeaz gain, heriotzari erronka jotzeko gaitasuna azaltzen zuen magiarekin eta landareekin sendatzearen bidez.

Arakadiaren asmoa da, hain zuzen ere, gure hurrengo kafe tertuliako parte-hartzaileei erronka botatzea. Sinbolikotik, sorgina inguratu zuten elementuei heldu nahi diegu, Elizak Erdi Aroan zuen kontrol sozialaren etsai nagusitzat hartzeko. Gogoeta horrek erakutsiko digu sorginaren gaineko proiekzio sinbolikoa eta emakumea kontrol sozialaren bidez zanpatzen duen artikulazio sinbolikoa ez direla horren ezberdinak.

Batez ere, Erdi Aroan sorginari berari nortasuna ematen zioten objektuen inguruan eman ziren esanahiei buruzko sarrerako zertzeladak emango ditugu, bai eta egungo objektuei buruzkoak ere. Erdi Aroko objektu horiek bezala, egungo gizarteetako eremu jakin batzuetan emakumea gizarte- eta kultura-arloan mugatu nahi duten botere-harremanei buruz ere arituko gara.

Sinbolo eta botere harremanen arteko harremanaren salatzaile nagusia aipatuko dugu, nola ez, Silvia Federici.

Solasaldian hitz egingo dugunari buruz zerbait jakin dezazuen hemen uzten dizuegu Silvia Federiciren elkarrizketa: “La persecución de las brujas permitió el capitalismo” entrevista a Silvia Federici | Traficantes de Sueños